KAJAKI SPŁYWY

Kajakarstwo jest typowym przestrzennym sportem terenowym, opartym o instynktowne ciążenie człowieka do zespolenia się z przyrodą. Obok tego ciążenia, występuje również zaborczość, wyrażająca się w chęci opanowania przyrody. Kontemplacja przyrody i zdobywanie jej, to dwa przewodnie motywy kajakarstwa. Istnieje i motyw trzeci, zrodzony z chęci pokonania innego człowieka – współzawodnika. Kierunek zawodniczy zrodził zawody kajakowe, upodobnione do dawno przyjętych form regat wioślarskich i żeglarskich. Niektórzy teoretycy sportu ten kierunek kajakarstwa uznają za formę zwyrodniałą, niezgodną z jego duchem i śmieją się z wyścigów w „wodnych workach”.
Przyjmując nawet ten niesłuszny punkt widzenia, nie da się zaprzeczyć, że zawody przedstawiają dużą wartość i dla „czystego”, wędrującego kajakarstwa, gdyż są najlepszą próbą sprzętu, metod szkolenia i pokazem po¬stępów techniki jazdy. (Prócz tego, należy doceniać korzyści zdrowotne i wychowawcze, płynące z regularnego treningu, oraz wartość propagandową zawodów).
Regulaminy P. Z. K. rozróżniają zawody wioślarskie, żeglarskie i popisy.

Zawody te ujęte są w ścisłe przepisy. Kajakowe za¬wody wioślarskie są to bądź wyścigi „płaskie“ na stojących lub wolno płynących rzekach  albo na torach tego samego typu, co dla regat wioślarskich, bądź też wy¬ścigi „górskie“.
Klasyczne biegi płaskie, to biegi krótkodystansowe do 2 km i długodystansowe do 10 km dla panów oraz 600 m dla pań. Na tych dystansach corocznie w różnych klasach rozgrywane jest mistrzostwo Polski.
Biegi górskie mają charakter krótkiej wycieczki i są próbą umiejętności technicznych kajakowca. Dystans klasyczny wynosi ok. 50 km. Trudność rzeki B (3 — 4).
Odrębny charakter noszą długodystansowe, wielodniowe raidy, gdzie prócz wyścigu na etapach uwzględnia się regularność jazdy, wyposażenie, umiejętność obozowania i t. p.
Popisy kajakowe noszą często charakter wielobojów wodnych. Przyjęte i uprawiane głównie w harcerstwie wodnem, mają na celu wykazanie sprawności kajakowca. Najbardziej przyjęła się ta forma zawodów w Ameryce (w popisach kajakowców amerykańskich obficie jest re-prezentowany pierwiastek humoru).
Do takich konkurencyj należy t. zw. „bieg ratunkowy“. Drużynę stanowią 2 kajaki. Na znak startera, wyrusza połowa zawodników; w pewnym odstępie czasu pada strzał startera, na który startuje reszta. Pierwsza „staw¬ka“ tymczasem wywraca się z kajakami do wody. „Ratownicy“ wyławiają rozbitków i holując łódź spieszą do mety. Nieco inaczej wygląda t. zw. „Overboard“. Jest to wyścig na 150 yardów. Na pierwszy sygnał, zawodnicy ruszają ze startu, na drugi wyskakują z kajaka, nurkują pod nim, włażą zpowrotem i spieszą do mety. Istnieje jeszcze jedna odmiana tego biegu, gdy kajak należy wy¬wrócić, „wyratować“ i zająwszy w nim miejsce – ścigać się do mety.
Z zabaw, najpopularniejszy jest „turniej wodny” „Canoe-Filding“. Na każdym z kajaków jedzie po dwóch zawodników; jeden wiosłuje podczas gdy drugi, uzbrojony w kopję, stoi na desce, leżącej poprzecznie na burtach. Zadaniem „kopijnika” jest zepchnąć przeciwnika do wody. Zderzenie kajaków jest wzbronione. Kop je zabezpiecza się na końcach miękką gałką.
Wielobojem kajakowym jest t. zw. ,,Hurry Scurry — kombinacja biegu na 50 y, pływania na 50 y i wiosłowania na 100 y. Istnieją również wieloboje kajakowo-pływacko-żeglarskie. Konkurencją wybitnie turystyczną jest ..Wilderness Contest“. Jest to wyścig długodystansowy ok. 30 km, połączony z próbami obozowemi. Po przy¬byciu na półmetek, należy wyładować i spakować składak, rozbić namiot, założyć obóz, rozpalić w sposób naturalny (bez użycia zapałek i t. d.) ogień. Po zagotowaniu 1 1 wody, następuje zwijanie obozu, gaszenie ognia, zatarcie śladów obozu, rozkładanie składaka i po¬wrót do mety. Wszystkie próby robione są ,,na czas“, pod kontrolą sędziów.
Osobną kategorję stanowią biegi z przeszkodami, w postaci przepustów, tam, płycizn.
Prócz regat wioślarsko-kajakowych, rozgrywane są i regaty żeglarskie. Techniczną stronę regat omawia szczegółowo „Regulamin regat żeglarskich P. Z. K.”
Wyścigi kajaków odbywają się bądź na zwykłych kajakach wędrownych, jeśli idzie o konkurencje tury¬styczne, popisy, wieloboje, bądź też na specjalnych ka¬jakach regatowych.
Corocznie rozgrywane jest „mistrzostwo Polski“ długodystansowe górskie (50 km) o nagrodę „Pstrąga“ i krótkodystansowe płaskie (1 km) o nagrodę „Jesiotra“.
W konkurencji pań rozgrywany będzie od 1934 r. bieg płaski na 600 m o nagrodę „Siei“.