KAJAK Z MOTOREM

Kajak z motorem przyczepnym nie znalazł jeszcze w Polsce tak dużo zwolenników, jak zagranicą. Winna tu zarówno duża cena motorów, jak i młodość tej gałęzi sportu oraz związana z tem nieufność do „młynka do kawy”.

Dla mieszkańców większych miast motor jest wiel­kiem udogodnieniem. Umożliwia szybki odjazd z przy­stani w okolice słabiej zaludnione przez turystów. Nie posiadając motoru, aby wydostać się za miasto, trzeba ciągnąć nieraz całe godziny pod wodę, co wielu znie­chęca do wyjazdu w ogóle. Przewożenie składaka samo­chodem, koleją umożliwia co prawda wyrwanie się za miasto, ale przyczynia również niemało kłopotu i ko­sztów.

Sprawność motorów kajakowych o sile 1 i 1/4 – 2 ½ mechanicznych koni jest znaczna. Na stojącej wodzie kajak idzie z szybkością 10 — 16 km/godz., zużywając w tym czasie ok. 1 litra benzyny. Obsługa motoru jest łatwa, ciężar mały (8½  — 12 kg). Przykry terkot i za­pach spalin, dzięki urządzeniom tłumikowym (wydech gazów pod wodą), zredukowany jest do minimum. Cena motoru wynosi od 380 zł (krajowy „Wir“) do 800 zł. Jakość na ogół wysoka. Zużycie motoru jest minimalne to też życie jego przy dobrej konserwacji trwać może lata.

Kajak z motorem nie jest jednak motorówką, motor spełnia tu tylko rolę pomocniczą, o tem trzeba pamiętać.

Motory kajakowe są to silniki spalinowe, jednocylindrowe, dwutaktowe. Na podstawie, służącej do przymocowania silnika, leży chłodzony wodą cylinder z karterem. Tłok, za pośrednictwem korbowodu porusza wal wykorbiony wraz z kołem zamachowem, w które wmontowane jest magneto, dające zapłon. Zbiornik, po­jemności 1,5 — 2 1, zaopatruje silnik w paliwo za pośrednictwem gaźnika (karburatora) (zwykle pływakowy, rzadziej zaworowy). W gaźniku miesza się rozpylone paliwo z powietrzem w stosunku 1 : 15. Istnieje automatyczna regulacja mieszanki (gazu) dla danej ilości obrotów silnika. W głowicy cylindra umieszczona jest świeca, dająca iskrę — zapłon. Pod wpływem zapłonu gaz wybucha i roz­prężając się ciśnie na tłok, skąd przez korbowód ruch zostaje prze­niesiony bezpośrednio na wał, zakończony śrubą. Dzięki brakowi dodatkowych przekładni, osiąga się oszczędność ok. 18% w sto­sunku do silników sprzężonych pośrednio.

Wskutek wybuchu w cylindrze powstaje temperatura ok. 2000°. Konieczne jest więc chłodzenie. Płaszcz wodny dokoła cylindra za­silany jest w wodę pompą zębatą lub przeponową (Membran- pumpe).

Rurka ssąca wodę musi być skierowana wlotem w stronę dziobu. Istnieją konstrukcje (Steudel) nie posiadające osobnej rury do pom­py. Wlot rury ssącej musi posiadać filtr.

Motory kajakowe przymocowuje się z boku; urządze­nie objaśnia. Na burtnicach leży poprzecznica (szerokości ok. 75 mm, grubości ok. 15 mm), przymo­cowana za pomocą śrub i haków do lodzi.

Na wystającej poza burtę poprzecznicy umieszczona jest podstawka (wymiary 35 x 32 x 26 cm), do której przykręca się podstawę silnika. (Między podstawkę, a podstawę wkłada się kawałek filcu).

Ustawienie silnika powinno umożliwiać wyjęcie z wody wału ze śrubą przy przejeździe płycizn i wodorostów.

Istnieją 2 systemy sterowania: jeden — zwykłym sterem kajaka, drugi — przez obrót całego silnika (bar­dzo niekorzystnie działa na kajak).

Nowe konstrukcje posiadają prócz tego różne udo­skonalenia, jak np. bieg jałowy i wsteczny bieg śruby. Na kajaku urządzenia takie nie są potrzebne. Nato­miast wsteczny bieg był powodem niejednej wywrotki.

Mimo tej wątpliwej „korzyści“ cena motorów z prze­łączaniem biegów jest o 30% wyższa.

Smarowanie motorów kajakowych jest bardzo proste. Do benzyny dodajemy odpowiedni olej w stosunku 1:12 lub 1:15. Zbyt duży procent oleju niszczy silnik i daje dużo spalin. Gdy oleju jest za mało, łatwo zatrzeć tłok.

Motor przyczepny będzie pomocą, a nie zawadą, gdy:

1)      Będziesz rozumiał jego działanie i znał obsługę.

2)      Sprawdzisz przed odjazdem gaźnik, świecę, pom­pę i zbiornik z paliwem. Najczęstszym powodem niezaskakiwania motoru jest brak paliwa.

3)      W razie zatrzymania się motoru w czasie jazdy i niechęci do zaskoczenia, przybij do najbliższego brzegu i spokojnie go sprawdź.

4)      Gdy nie jesteś specjalistą, nie rozbieraj i nie na­prawiaj sam magneta, gaźnika, tłoka. Nie wyręczaj się kolegami, o których nie wiesz, że są specjalistami.

5)      Po każdym wyjeździe, wytrzyj zewnętrzne części motoru. Na postoju w miejscu piaszczystem chroń motor przed piaskiem przez nakrycie pokrowcem.

6)      Stosuj się ściśle do otrzymanej przy kupnie instruk­cji, nie zmieniaj dowolnie stosunku oleju do benzyny, gdyż łatwo możesz uszkodzić motor.

7)      Nie wymagaj od „grajcarka“ za wiele. Ma spełniać tylko rolę pomocniczą.