HOLOWANIE
Holowaniem nazywamy ciągnięcie łodzi, bądź przez inną łódź, bądź też z brzegu przez lądową siłę pociągową (trelowanie). Holujemy zwykle jadąc pod prąd wgórę rzeki lub w czasie silnego, hamującego wiatru. Linę holowniczą (hol, trel) należy wiązać nie do dzioba, a do nasady masztu. Można też holować, wiążąc oba końce holu do obu stew. Sposób ten nadaje się szczególnie do trelowania. Dobierając miejsce chwytu na holu, możemy uregulować bieg kajaka tak, żeby płynął równolegle do brzegu bez pomocy steru.
Holując kilka kajaków, nie należy ustawiać ich gęsiego, wiążąc dziób do rufy następnego. Lepiej dowiązać cumy do jednej liny holowniczej, rzuconej z rufy holownika.
Jechać na holu można za statkiem, motorówką tylko w tym wypadku, gdy szybkość holownika nie przekracza 15 km/godz. i gdy rozporządza się holem dostatecznie długim. (Przy szybkości 15 km/godz. 20 — 25 m, przy 8 km/godz. 10 — 12 m).
Holowanie jest umiejętnością konieczną dla każdego kajakowca. Nie należy go unikać. Szczególnie trelowa- nie w czasie wycieczki wnosi urozmaicenie w siedzący tryb życia. W czasie wycieczek o kombinowanych szlakach, pozwala w sposób łatwy i szybki przebyć pod prąd „przykre“ odcinki.