KAJAKI SPŁYWY

O ile na spokojnej wodzie wjazd z rzeki głównej w dopływ lub odwrotnie nie przedstawia większych trudności, to na rzece górskiej, dzięki ujściowym wirom i prądom, jest inaczej.

W ujściu, przy spotkaniu wód, tworzy się spiętrzenie (spór wody) w kształcie stojącej, często przelewistej fali — odwoju (Widerwelle). Na przeciw­ległym brzegu rzeki głównej, dokąd bije woda dopływu, tworzy się bystrze. W dolnym rogu ujścia, przy brzegu, tworzy się wir.

Jeżeli jedziemy rzeką główną, mijając dopływ, należy trzymać się brzegu od strony dopływu. Jadąc po stronie przeciwległej, będziemy zepchnięci przez napór dopły­wu na brzeg. Wjeżdżać w dopływ najlepiej od dołu rzeki głównej. Przy wyjściu z nurtu rzeki głównej na dopływ, liczyć się trzeba, wskutek zmiany układu sił, z mocnem kiwnięciem kajaka na bok. Wyjeżdżać z do­pływu należy od strony górnego rogu, aby bijący zgóry prąd rzeki głównej nie przycisnął kajaka do dolnego brzegu ujścia.

Przy wypływach następuje rozgałęzienie nurtu. Układ prądów i wirów jest tu zupełnie inny. Woda płynąca zgóry bije w dolny róg wypływu. Jeśli mijamy wypływ , powinniśmy uciec pod brzeg przeciw­legły. Jadąc po stronie wypływu, możemy być łatwo schwyceni w pozycji bocznej przez odgałęziającą się strugę i rzuceni o dolny róg wypływu. Wypływać z do­pływu należy kryjąc się za brzegiem „górnym“.

Jeżeli wjeżdżamy dojeżdżając zgóry, trzeba jechać blisko brzegu rzeki głównej gdyż właśnie przybrzeżna struga skręca w wypływ. Na rozwidleniu strug: rzeki głównej i wypływu, łatwo stracić panowanie nad łodzią, co kończy się „karuzelem“, wywrotką, rozbiciem łodzi. Dojeżdżając zdołu, należy trzymać się strugi rzeki głównej i dopiero na wysokości górnego rogu skręcić dziób ku wypływowi. Woda wypływu sama odwróci kajak i wciągnie go w ramię. Do cichych zatok (wanien) na­leży wpływać i wypływać zgóry, kryjąc się za brzeg.

Jeżeli wzdłuż rzeki głównej biegnie droga lub ścieżka holownicza, to nad ujściami dopływów należy spodzie­wać się mostu, kładki lub pali i kołków po nich. Wy­pływy, zatoki są również często okołkowane w linji brzegów. Są to resztki tam, opasek, chroniących rzekę od zgryzania przez nurt, lub pozostałości urządzeń re­gulacyjnych. To też w miejscach tych wskazana jest jak największa uwaga.